ره‌آموز و تابنده چون مهر و ماه
نشان داده بر انجمن، راه و چاه
مهردخت دارابی زنگ زده بود که برای سالگرد درگذشت استاد ممیز، یعنی ۴ آذر - که برخی به اشتباه ۵ آذر را ثبت کرده‌اند- طراحی کنم. بی هیچ تردیدی پذیرفتم اگرچه این روزها خیلی سرم شلوغ است. فکر کردم به رابطه‌ی ممیز و انجمن. انجمن و حرفه برای او مقدم برهر کار و چیز دیگری بود. ندیده بودم که منیت و خودخواهی‌اش را بر منافع انجمن ترجیح دهد. صادقانه و شفاف هرکاری برای تقویت انجمن انجام می داد. از آبرو، وقت و توانایی‌هایش برای انجمن خرج می کرد و هرگز از انجمن رانتی نبرد و نخورد...
دیدم که انتخابات هیات مدیره نزدیک است و فرصت مناسبی ست که این حرف‌ها را بگویم. بگویم که انتظار ما، اعضا از پیشکسوتان و بزرگان‌مان، بزرگی و بزرگواری ست. انتظارمان راهبری صادقانه و پدرانه ست. درایت و بردباری‌ست. ویژگی‌هایی که در ممیز دیده بودیم. انتظار داریم که شجاعانه و کریمانه بیایند و سکان انجمن را باز به دست گیرند و نهراسند اگر رای‌شان کمتر از جوانان باشد. انجمن به بزرگان و جوانان، توامان نیاز دارد که در ترکیب هیات مدیره باشند. لازم است که با ثبت نام اعضای توانا، خردمند، دلسوز و باتجربه و انتخاب درست ما، بار دیگر انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران بربلندای اقتدار بدرخشد.
...
شخصیت محکم و ایرانی مرتضی ممیز را چون ابوالقاسم فردوسی می‌بینم، با حال و هوای شاهنامه و با واژگان پارسی نوشتم:
ره‌آموز و تابنده چون مهر و ماه
نشان داده بر انجمن، راه و چاه
میم نخست ممیز، ماه شد و میم دیگر مهر یا خورشید که میراث او هنوز هم تابنده است، ماه و خورشیدی که کمک می کند به رهسپاران گه راه را گم نکنند...
امیدوارم حاشیه‌ای برای صنف‌مان باشیم و تیزی شعله‌های مثلث به بیرون باشد برای انجمنی ایمن‌تر و درخشان‌تر...
با اجرایی صمیمانه و ایرانی کوشیدم رفاقت و همراهی استاد را با همکارانش حرفه‌مان نشان دهم. یادش مانا و منش و روش‌اش با ما...
فرزاد ادیبی/ آذر ۱۴۰۰
